نایب مدیر اتاق بازرگانی کشور عزیزمان ایران می گوید: مخالفان دولت، مبارزه با پولشویی را به زمین سیاست کشانده اند؛ این رویکردها، خودزنی، خودتحریمی و بهانه دادن به
مخالفان دولت، «مبارزه با پولشویی» را به زمین سیاست کشانده اند
عبارات مهم : ایران
به گزارش ایرنا، بیانات «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه مبنی بر اینکه «پولشویی گسترده در کشور عزیزمان ایران یک واقعیت است» تصویر العمل هایی را در فضای سیاسی کشور به دنبال داشت؛ تا جایی که تعدادی از نمایندگان استیضاح مدیر دستگاه دیپلماسی را در 11 محور تقدیم هیات رئیسه مجلس کردند که نخستین محور آن «اظهارات و اتخاذ مواضع ناصواب از جمله اتهام پولشویی به جمهوری اسلامی» بود.
به این بهانه، با «پدرام سلطانی» نایب مدیر اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی کشور عزیزمان ایران در مورد مصادیق پولشویی، جایگاه کشور عزیزمان ایران از نظر شاخص ریسک پولشویی و همینطور رویدادهای مبتلابه این مساله در هفته ای که گذشت گفت و گو کردیم.
مخالفان دولت، «مبارزه با پولشویی» را به زمین سیاست کشانده اند
وی که هفته گذشته به عنوان نایب مدیر کنفدراسیون اتاق های بازرگانی و صنعت آسیا-اقیانوسیه (CACCI) گزینش شد، در این گفت و گو اظهار داشت: متاسفانه بحث پولشویی در کشور ما سیاسی شده است هست؛ در فضایی هستیم که اصولا هر مساله ای را که دولت تلاش می کند به نتیجه برساند – به خاص مواردی که به نوعی ریشه در تعاملات بین المللی دارند – مخالفان دولت آن عنوان را بلافاصله به زمین سیاست می کشانند.
سلطانی ادامه داد: بر اساس شاخص های مبارزه با پولشویی موسسه بازل (AML Basel)، کشور عزیزمان ایران در سال های 2012، 2014، 2015، 2016 و 2017 بدترین جایگاه را از نظر ریسک پولشویی داشته و فقط در یک سال (2013)، افغانستان جایگاه نخست در بیشترین ریسک پولشویی را به خود تخصیص داده شده است داده که در همان سال نیز کشور عزیزمان ایران در رتبه دوم برآورد شده است است.
نایب مدیر اتاق بازرگانی کشور عزیزمان ایران می گوید: مخالفان دولت، مبارزه با پولشویی را به زمین سیاست کشانده اند؛ این رویکردها، خودزنی، خودتحریمی و بهانه دادن به
متن کامل این گفت و گو به شرح زیر است:
آقای ظریف هفته گذشته به اینکه پولشویی گسترده در کشور یک واقعیت هست، اذعان داشتند؛ شما جایگاه کشور عزیزمان ایران را از جهت شاخص ریسک پولشویی چطور ارزیابی می کنید؟
** سلطانی: متاسفانه ما به جهت ملاحظاتی که در داخل کشور وجود دارد، گزارش های منظم و شفافی مبتنی بر خودارزیابی و خوداظهاری در این رابطه تولید نمی کنیم که بتوانیم اوضاع خودمان در مواجه با پولشویی را ارزیابی کنیم.
مخالفان دولت، «مبارزه با پولشویی» را به زمین سیاست کشانده اند
از طرف دیگر، گزارش های بین المللی نیز در بحث مبارزه با پولشویی جایگاه مناسبی جهت کشور عزیزمان ایران نشان نمی دهد؛ کما اینکه در پنج سال از 6 سال اخیر، کشور عزیزمان ایران بدترین شرایط را از حیث رعایت چارچوب و مقررات مبارزه با پولشویی در کل دنیا داشته است.
بر اساس شاخص های مبارزه با پولشویی موسسه بازل (AML Basel)، کشور عزیزمان ایران در سال های 2012، 2014، 2015، 2016 و 2017 بدترین جایگاه را از نظر ریسک پولشویی داشته و فقط در یک سال (2013)، افغانستان جایگاه نخست در بیشترین ریسک پولشویی را به خود تخصیص داده شده است داده که در همان سال نیز کشور عزیزمان ایران در رتبه دوم برآورد شده است است.
نایب مدیر اتاق بازرگانی کشور عزیزمان ایران می گوید: مخالفان دولت، مبارزه با پولشویی را به زمین سیاست کشانده اند؛ این رویکردها، خودزنی، خودتحریمی و بهانه دادن به
در این زمینه، این بحث مطرح است که بعضی موسسه های بین المللی گزارش های یک طرفه و سوگیرانه علیه کشور عزیزمان ایران ارایه می کنند.
** سلطانی: رتبه نخست در شاخص ریسک پولشویی در 6 سال باید به منزله هشداری به ما باشد و طبیعتا انکار کردن این جایگاه، طفره رفتن از آن، نسبت دادن آن به رویکردهای توام با خصومت کشورهای دیگر با ایران، مشکلی را حل نمی کند.
حتی با فرض پذیرش این عنوان که چارچوب های بین المللی چارچوب هایی عادلانه و برابر جهت همه کشورها نیستند، به واسطه اینکه این رتبه بندی ها مبنا و ملاک تعاملات مالی دنیا قرار می گیرد و بانک ها خودشان را موظف به رعایت آن می دانند، باید توجه داشته باشیم که داشتن چنین جایگاهی ما در تعامل با نظام مالی بین المللی، داشتن ارتباطات بانکی و مراودات تجاری در تنگنا قرار می دهد.
مخالفان دولت، «مبارزه با پولشویی» را به زمین سیاست کشانده اند
به هر ترتیب ما باید حرکت خودمان را در اصلاح جایگاهمان و عبور از شرایط نامطلوب کنونی تسریع کنیم و مبارزه با پولشویی را سیاسی نکنیم.
متاسفانه بحث پولشویی در کشور ما سیاسی شده است هست؛ در فضایی هستیم که اصولات هر مساله ای را که دولت تلاش می کند به نتیجه برساند – به خاص مواردی که به نوعی ریشه در تعاملات بین المللی دارند – مخالفان دولت آن عنوان را بلافاصله به زمین سیاست می کشاند؛ مخالفان دولت عنوان را سیاسی، حیثیتی و آرمانی کرده و در پیشبرد کشور عزیزمان ایران و انطباق مقررات و چارچوب های داخلی با چارچوب های بین المللی، کار را جهت دولت بسیار سخت می کند.
این واکنش‌ها به معنی خودزنی، خودتحریمی، «آتو دادن» و «گزک دادن» به دست رقبا و بدخواهان است تا آنها اینکه کشور عزیزمان ایران را انگشت نما بکنند و این رفتارها و برخوردها را گواهی بر بیانات خودشان بر علیه کشور عزیزمان ایران قرار دهند که «ایران بهشت پولشویی است»، «ایران مرتکب انواع جرائم مالی بین المللی می شود و اصولا تمایلی به تعامل با جامعه جهانی ندارد و هراس دارد نتواند در این تعاملات رفتارهای غیرقانونی و غیرقابل قبول خود را ادامه دهد».
ادعاهایی از این دست مرتبا علیه کشور عزیزمان ایران تکثیر می شود و این تصویر العمل ها باعث می شود صداهای علیه کشور عزیزمان ایران تقویت شود و این به خاص جهت فعالان عرصه اقتصاد، بخش شخصی و اقتصاددانان و حتی بخش اقتصادی دولت و سایر دستگاه های حاکمیتی خیلی خطرناک و دلواپس کننده هست؛ به علت اینکه آنها در صف اول مواجه با آثار و لطمه های این رویکردها قرار دارند؛ این لطمه ها به کل اقتصاد کشور و شهروندان تسری پیدا می کند و در نهایت، باز هم دودش پیش از همه، به چشم اقشار آسیب پذیر جامعه می رود.
بیانات آقای ظریف، با تصویر العمل بعضی سیاسیون مواجه شد و بعضی از آنها، این بیانات را «مواضع ناصواب» توصیف کردند؛ نظر شما در این خصوص چیست؟
** سلطانی: موقعی که در بیانات مسوولان از هر سه قوه در سنوات اخیر جستجو می کنید، می بینید که بسیاری از مسوولان به نوعی روی جرائم، تخلفات و واقعیت های اقتصاد کشور انگشت گذاشته اند که یک سر آنها به پولشویی وصل هست؛ با وجود این اظهار نظرها، عجیب است بعضی این مساله را انکار می کنند.
با شنیدن بیانات بعضی نمایندگان مجلس و بعضی مسوولان سابق، من این گمان برایم تقویت می شود که شاید آنها با تعریف پولشویی آشنایی ندارند؛ طبیعتا وجه مالی هر فعالیت اقتصادی که مغایر با قوانین ملی باشد، از مصادیق پولشویی هست؛ بعد اگر ما در کشوری هستیم که خودمان اذعان می کنیم حجم گسترده ای قاچاق سوخت داریم، حجم گسترده ای قاچاق مواد مخدر از مرزهای شرقی به کشور و از مسیر کشور عزیزمان ایران به جاهای دیگر داریم، حجم گسترده ای فرار مالیاتی داریم، اقتصاد زیرزمینی داریم و همینطور، قاچاق کالا به داخل کشور داریم، بعد باید بپذیریم که تمام فعل و انفعالات مالی و پولی این جرایم، مصادیق پولشویی است.
این را نمی توانیم انکار کنیم چون مسوولان قوای متفاوت بارها از تریبون های رسمی آمارهایی در مورد اوضاع و شرایط قاچاق در کشور ارایه کرده اند؛ موقعی که از 12 میلیارد دلار و بعضا در سنواتی تا 20 میلیارد دلار قاچاق کالای وارداتی صحبت می شود، یعنی ما ماهانه یک میلیارد دلار گردش قاچاق کالا داریم که تمام فعل و انفعالات مالی آن از مصادیق پولشویی است.
اشاره نمی کنم به سایر مواردی که می تواند دارای ظن پولشویی باشد؛ کشور به اذعان بسیاری از مسوولان و فعالان اقتصادی، با فساد گسترده دست و پنجه نرم می کند؛ طبیعتا این تعاملات پولی و مالیِ حاصل از این فساد هم در یک جریان پولشویی اتفاق می افتد و ارقام و اعداد آن هم بر اساس روش ها و سنجه هایی قابل ارزیابی است.
البته اطلاع ندارم این ارزیابی انجام شده است یا نه ولی باورم بر این است که به هر علت و باز هم با توجه به ملاحظات سیاسی، خیلی با جدیت به آن ورود نشده است.
از سوی دیگر، آماری که از فساد منتشر می شود و گمانه زنی هایی مبنی بر اینکه 10 درصد از اقتصاد کشور در تخلفات مالی و فرارهای مالیاتی انجام می شود، سنجه ای به ما می دهد که یک ارزیابی از میزان پولشویی داشته باشیم؛ اگر بپذیریم که اقتصاد سیاه و زیرزمینی در اقتصاد ما 10 درصد هست، این به منزله حداقل 130 هزار میلیارد تومان عملیات مجرمانه مالی یا پولشویی در سال تلقی می شود. ما همه این سنجه ها را داریم؛ نیاز نیست در این رابطه دنبال اسناد دیگری بگردیم.
از سوی دیگر، از حجم پرونده هایی که مرتبط با قانون مبارزه با پولشویی در دستگاه قضا تشکیل شده است است نیز می توان حجم پولشویی در کشور را برآورد کرد؛ قانونی که سال 87 به تصویب رسید و از سال 91 تاکنون در کشور اجرایی شده است است.
در این 6 سال، بیش از 300 هزار میلیارد تومان پرونده در دادگاه ها جهت اصل و جرائم تخلفاتی مرتبط با جرایم پولشویی، به جریان افتاده است.
کافی است به قوه قضائیه رجوع و آماری گرفته شود؛ شاید مورد نیاز است به اطلاع مسوولان برسد که چه میزان پرونده مرتبط با قانون مبارزه با پولشویی در جریان واقع شده است است و جهت چه میزان پرونده حکم صادر شده است است.
پیوستن به گروه خاص اقدام مالی (اف.ای.تی.اف) چقدر می تواند میزان پولشویی را در کشور کم کردن دهد؟
** سلطانی: پیوستن به اف.ای.تی.اف فی نفسه پولشویی را کم نمی کند؛ کشورهایی هم اکنون در دنیا وجود دارند که به اف.ای.تی.اف پیوسته اند ولی از نظر پولشویی اوضاع مطلوبی ندارند.
مهم، جدیت مسوولان کشور اعم از قوه مجریه و قوه قضائیه در مبارزه با پولشویی است و ساز و کارهای بکار گرفته شده است در کشور چقدر می تواند جهت پولشویی مانع به وجود بیاورد.
بعد چه نسخه ای می توان جهت درمان این بیماری پیچید؟
** سلطانی: متاسفانه ما در نظامات پولی، بانکی و معاملات مالی مان نقاط کور و عدم شفافیت های فراوانی داریم که آنها دروازه های پولشویی هستند که باید این دروازه ها بسته شوند.
به عنوان نمونه، تصمیمات اخیری مانند محدود کردن نقل و انتقال ها از طریق دستگاه کارتخوان(POS)، بستن این دستگاهها در خارج از کشور و تصمیم اخیر مبنی بر اینکه چک های تضمینی فقط در وجه گیرنده و در حساب ذی نفع قابل نقد کردن باشد، جزو اقداماتی است که جهت مبارزه با پولشویی به اقتصاد کشور کمک می کند.
این ابزارها تا پیش از این می توانست باعث پولشویی شوند؛ افراد با یک چک بانکی تضمینی می توانستند صدها معامله انجام دهند، بدون اینکه نهادی بفهمد؛ نفر اول چک را به نفر دوم می داد و از او مواد مخدر می خرید؛ نفر دوم آنرا به سومی می داد و از وی ارز خریداری می کرد؛ نفر سوم جهت فرار مالیاتی آن چک را به چهارمی می داد؛ این ابزار معاملاتی که اصلاحا از زیر چشم نظام های بانکی و مالیاتی به دور باشد، جهت پول شویی به کار گرفته می شوند.
یا در یک نمونه دیگر، کشور ما شاید جزو معدود کشورهایی باشد که بیشترین اسکناس 500 یورویی در آن در جریان هست؛ حتی در خود اتحادیه اروپا هم اسکناس 500 یورویی را نمی توان هر جایی خرج کرد؛ چونکه گفته می شود ظن پولشویی دارد؛ شما در کشورهای اروپایی باید اسکناس 500 یورویی را به بانک ببرید و بانک هم جهت دریافت آن، اطلاعات شما را اخذ می کند.
این در حالی است که اسکناس 500 یورویی در کشور ما به آسانی در دست مردم معامله می شود؛ امروزه با زیاد کردن قیمت ارز، هر یک اسکناس 500 یورویی هفت میلیون و 500 هزار تومان ارزش دارد؛ بنابر این یک دسته 100 برگی اسکناس 500 یورویی 750 میلیون تومان ارزش دارد؛ افراد می توانند با این اسکناس ها مبادلات کلان انجام دهند؛ در حالی که در سایر کشور ها چنین امکانی وجود ندارد.
بی توجهی به گردش مالی حساب های بانکی یکی دیگر از نقاط ضعف اقتصاد ماست که راه را جهت پولشویی باز می کند؛ هنگامی که اعلام می کنند یک حساب بانکی 12 هزار میلیارد تومان گردش مالی داشته، پرسش اینجاست که بانک مرکزی، بانک مربوطه و مرکز مبارزه با پولشویی در آن وقت کجا بودند؟
در سیستم بانکی سایر کشورها کافی است 2 عدد با مبلغ قابل توجه وارد یک حساب شود؛ بلافاصله جلوی آن حساب گرفته می شود از صاحب حساب پرسش می شود که منشا این پول چه بوده؟ چه کسی خریداری کرده؟ و چه چیزی فروخته اید؟
بنابر این، نباید پولشویی را صرفا به یک جناح سیاسی، یک گروه سیاسی و سازمانی که فعالیت اقتصادی دارد، نسبت داد؛ طبیعتا در چنین شرایطی هر کسی می تواند از این تعاملات داشته باشد. بعد تصور نکنیم که مبارزه با پولشویی نفعش زیاد به سایر کشورها و بیگانگان می رسد؛ به خاطر داشته باشیم که نتیجه مبارزه با پولشویی، شفافیت و سلامت اداری است و اقتصاد کشور و تک تک مردم برندگان مهم مبارزه با پولشویی هستند.
ایرنا / اسماعیل داودی
واژه های کلیدی: ایران | سیاسی | اقتصاد | اقتصاد | اقتصادی | سیاسیون | پولشویی | اخبار اقتصادی و بازرگانی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
